अन्तिम पत्र

केही यादहरू अझै ओभाएका छैनन्
सम्झनाका जोड घटाउमा
कोरिएका छन् केही अतीत
ढल्नै लागेको छ प्रेमको एउटा रुख
दाग बनेको छ शब्दको लहरो
ओइलाएका छन् सवेंगहरू
रोएका छन् पश्चातापहरू
र
छेउमा म बसिरहेछु मुढो बनेर

आँसुको कलमले बूढो रुखको पातमा
लेख्दैछु अन्तिम पत्र तिमीलाई
शब्दहरूमा उनेको छु हृदयभरिको माया
केलाउन खोज्दैछु पश्चातापका बियाँ
स्मृतिमा बनाइरहेछु एउटा स्केच तिम्रो
र स्केचमा तिमी हाँसिरहेकी छौ
हो, तिमी घरीघरी हाँसिरहेकी छौ

प्रिय तिमी,
मैले माफीका लागि पत्र कोर्दैछु
मेरो माफीले मित्रता खोज्दैन
मेरो माफीले सम्बन्ध खोज्दैन
मेरो माफीले सीमित राग पखाल्न चाहन्छ
जुन राग यतिबेला तिमीमा पोतिएको छ

सम्बन्धका बलिया इट्टाहरूमा
टाउको ठोक्किएर तिमी घायल भयौ
मैले हटाउन सकिन आफैले हानेको इट्टा
धोइदिन सकिन तिम्रा आँखाका आँसु
ओकल्न सकिन माफीका दुई शब्द
त्यसैले यो पत्र लेख्दैछु
यो कविता लेख्दैछु तिम्रा लागि

प्रिय तिमी,
संसार स्वार्थको आगोले जलेको छ
मान्छेहरू मुकुट ओढेर अस्तित्व बेचिरहेछन्
तिमी विश्वासको पछ्यौरीले मुख छोप्दैछौ
किनकि तिमीलाई झुठ समाधानको बाटो लाग्छ
हेक्का राख,
झुठका रुखहरू चिल्ला हुन्छन्
झुठका बेर्ना ओखरका बेर्नाजस्तै हुन्छन्
ठ्याकै ओखरका बेर्नाजस्तै
तसर्थ झुठ बेचेर धर्म कमाउन खोज्नु मूर्खता हुनसक्ला

प्रिय तिमी,
म तिमीसँग माफी माग्न चाहन्छु
मैले बगाएको आवेगको उदगारले
अब फेरि नपोलोस्, नजलाओस्
जानेर भएका भुलमा माफी चाहन्छु
भन्छन्, संसारको सर्वोत्तम सुख प्रेम हो
हाम्रो खुसी अन्तर्सम्बन्धित थियो
त्यसैले माफी चाहन्छु

भूतमा गुन लगाएको भए माफी दिनू
माफीको लायक नभए भुलिदिनू

तिमीले दिएका प्यारहरू जतनमा छन्
सम्बन्धका खुसीहरू सन्दुकमा छन्
बिछोडका आँसुहरू परेलीमा छन्
सहयोगका स्तम्भहरू कलेजीमा छन्
तर मनहरू बेचैन छन्
उडिरहेछन् बतास बनेर तिम्रो कल्पनामा
तर त्यो बतास अब फेरि आउने छैन
दुखाउने छैन तिमीलाई अर्कोपटक
किनकि त्यो बतासको
यो अन्तिम पत्रसँगै मृत्यु हुनेछ

अल बिदा प्यारे दोस्त
लभ यु !!!